Sabahleyin hazırlanırken şunu düşündüm de, diyet yaparken sıkılırız. Motivasyonumuzu kaybettiğimiz anlar olur. "Amaannn, bir kere geldik dünyaya şimdi bunu yemiycem de ne zaman yiyeceğim", "Off yeter ya, onu yeme bunu yeme, sıkıldım, streste kilo aldırır al işte stres yaptım" gibi düşünceler kafamızda uçuşur. Bazen bu cümlelerin arkasından ağzımıza yasaklılardan bir şey atarız, ya da miktarı abartıp kendimi şişiririz. Buraya kadar kabulüm peki bundan sonra ne yaparız? Esas tehlike genelde bu noktada başlıyor, çünkü diyet yapmaktan sıkılmış bünye "battı balık yan gider" diyerek fütursuzca yiyeceklere saldırmaya başlıyor, ağzına attığı lezzet ve kalori bombalarını ilk önce suçlulukla öğütürken bir an sonra zevkle bir sonraki lokmayı ağzına atıveriyor. Sonra da "ben niye kilo veremiyorum" veya "al işte yaptığını beğendin mi, onca emek boşa gitti" diyerek kendini kapatıyor. Diyet yapmaktan sıkılabiliriz, canımız hamurlu, yağlı, şekerli, zararlı bir sürü yiyecek isteyebilir. Kimi zaman irademize yenilerek ağzımıza onlardan atabiliriz bile ama en önemlisi devam etmemiz gerektiğini bilmemiz. "Battı balık yan gider" diyerek diyetten vazgeçmemiz. Olabilir o an birden kendimizi kaybetmiş olabiliriz ama şu anda aklımız yerinde yani hemen sürecimize geri dönebilir ve kaldığımız yerden devam edebiliriz. Evet belki süreci biraz yavaşlatmış hatta biraz geriye sardırmış bile olabiliriz ama bu demek değil ki vazgeçmeliyiz. Ufacık bir lokma için koca bir emeği çöpe atmayalım.
ya harıkasınız yazılarınız benım dıyetlı halımıde motıve edıyo hergun okuyorum tum dıyettekı arkadaslara basarılar..
YanıtlaSilkendimi motive ediyim derken sizleri de motive edebiliyorsam ne mutlu bana :)
YanıtlaSilhepimize bol güç, irade :))