Tamam tamam sustum

Vega'nın bir şarkısı vardı "tamam tamam sustum" diye. Başlık onlardan çalmadır anlayacağınız. 

Uzun zamandır yokum yine ortalarda. Peki neden? Çünkü utanıyorum... 

Artık itiraf etmem gerek sanırım, benim pedal çevireceğim falan yok :( 

O kadar minder aldım ses yapmasın diye, sabahları saatimi erkene kuruyorum kalkayım diye ama yok! Aynen ertelediğim gibi uyuyorum... 

Anlamıyorum daha önce o kadar güzel kalkan ben, neden şimdi kalkamıyorum diye. Mesela bu sabah öyle güzel uyandım ki, cam gibi açıldı gözlerim. Ama kalkmadım yine... 

Üzülüyorum kendime böyle şeyler yaptığımda. Ne güzel her sabah spor yapıyordum hem de bundan çok memnundum. 

Bu arada 100 gr almış bulunmaktayım. Ama bunu hiç kafama takmıyorum çünkü bu aralar her gün mutlaka bir gofret yiyorum ve 2 akşamdır evde dolma var. Ve o muhteşem dolmalarla pirinç yiyorum. Anlayacağınız çok normal, hatta az bile aldım desem yeridir. 

Gofret sevmeyen ben, nerden tutuldum bu illete anlamadım. Aklımda hep çikolatalı gofret var... 

Yalnız daha önce öyle çok motive gidiyordum ya sanırım onun sebebi önümde çok açık bir hedefin oluşuydu. Nişana kadar dedim ve gerçekten de nişanda istediğim kilodaydım. Şimdi düğüne kadar diyorum ama düğüne daha 3 ay olunca seriyorum. Aslında tam kritik noktadayım. Kilolar verilmiş, canı çekilen şeyler ufak ufak yenmeye başlanmış bakılmış ki kilolar geri gelmiyor iyicene serilmiş. İşte tam bu noktada dizginleri tekrar elime almalıyım. Çünkü tam kilo alma evresinin bu evre olduğuna inanıyorum. Şu anda yediklerimi yakıyorum ama bir kaç zaman sonra vücut yakmamaya başlayacak ve bir anda o bin bir zahmetle verdiğim kilocuklarım geri gelecek. İşte bu yüzden bu sabah kendime en yakın hedefimi belirledim. 

28 Nisan perşembe gününe kadar 67.500 olacağım. Yani 1 haftada 1 kilo. Ki bu gayet ideal bir rutin. Nihai hedefim 65 ama böyle ufak ufak ilerleyeceğim. Motivasyonum pamuk ipliğinde çünkü, sıkı tutunmam gerek....